«Δίπλα από το χώρο αυτό ήταν η αυλή που άνηκε στο ΕΦΚΑΦ, που ο κόσμος στην καθομιλουμένη την έλεγε με την τουρκική λέξη ‘Μετσιήσή –Τζιωνής- μια μέρα που καθόταν στον καφενέ του Κούσπερτη, που ήταν απέναντι από το χώρο αυτό, οι Τούρκοι της Λευκωσίας άρχισαν να κτίζουν το τζαμί. Όσο έκτιζαν τη μέρα, οι Χριστιανοί του Καϊμακλίου το χαλούσαν τη νύχτα. Και το τζαμί δεν κτίστηκε ποτέ. Το ΕΦΚΑΦ βλέποντας την κατάσταση, το έβγαλε στη δημοκρατία ύστερα από προσπάθειες του γείτονα Νικόλα Μιννίκουρη, ο οποίος το διεκδικούσε μαζί με τον Κώστα Προυσή. Μάλιστα στο ‘άρτημα’ δημιουργήθηκε ένταση ανάμεσα στους δύο, που σε κάποια στιγμή, όπως θυμάται ο Αντρέας Τζιωνής (παρπέρης), ο Κωνστάντας, θυμωμένος και αφρισμένος φώναζε στο Μιννίκουρη: ‘Μην αρτηράς γιατί αν φέρω τον ττενεκκέ που τα σελίνια εν να σου ‘σιήσω’ την κκελλέ σου...» Και η πούληση τέλειωσε...(Κωνσταντίνος Κλεάνθους, "Το Καϊμακλί χτες και σήμερα", Τόμος Γ')